Stablecoiny i rosnąca fala regulacji

Stablecoiny stały się kluczowym elementem gospodarki cyfrowej, zapewniając łącznik między tradycyjnymi systemami finansowymi a światem kryptowalut. Te aktywa cyfrowe mają na celu utrzymanie stabilnej wartości poprzez powiązanie ich z rezerwami aktywów, takimi jak waluty fiat, towary lub inne aktywa cyfrowe. W miarę wzrostu popularności i rozpoznawalności, stablecoiny przyciągają również uwagę organów regulacyjnych na całym świecie.

Rosnące znaczenie stablecoinów wzbudziło obawy co do ich potencjalnego wpływu na politykę pieniężną, stabilność finansową, ochronę konsumentów i szerzej pojętą gospodarkę. W rezultacie organy regulacyjne aktywnie badają sposoby nadzorowania i regulowania tego szybko rozwijającego się sektora. W tym artykule zagłębimy się w złożony związek między stablecoinami a rosnącą falą prób regulacyjnych.

Zrozumienie stablecoinów

Przed zbadaniem implikacji rosnących regulacji, kluczowe jest zrozumienie podstaw stablecoinów. Te cyfrowe aktywa oferują zalety kryptowalut, takie jak szybkość, bezpieczeństwo, wydajność i dostępność, jednocześnie łagodząc zmienność typową dla tradycyjnych kryptowalut, takich jak Bitcoin czy Ethereum.

Stablecoiny występują w różnych formach, z których głównymi typami są algorytmiczne stablecoiny, zabezpieczone stablecoiny i modele hybrydowe. Zabezpieczone stablecoiny są zabezpieczone rezerwami aktywów posiadanymi przez emitenta, dzięki czemu ich wartość pozostaje związana z zabezpieczeniem bazowym. Z drugiej strony algorytmiczne stablecoiny opierają się na algorytmach w celu utrzymania stabilności cen poprzez dostosowanie podaży lub popytu na monetę w oparciu o z góry określone zasady. Hybrydowe monety typu stablecoin mają na celu osiągnięcie równowagi między stabilnością a elastycznością, wykorzystując rezerwy zabezpieczające i jednocześnie algorytmy do precyzyjnego dostrajania dynamiki podaży i popytu monety.

Przeczytaj więcej o tym, czym są stablecoiny tutaj.

Atrakcyjność stablecoinów wykracza poza ich zdolność do zapewniania stabilności. Ułatwiają efektywne transakcje transgraniczne z dużą szybkością i minimalnymi opłatami, oferują alternatywne przechowywanie wartości podczas zawirowań na rynku i wzmacniają pozycję osób w regionach, w których waluty lokalne są niestabilne. Co więcej, stablecoiny mogą służyć jako brama do dostępu do świata zdecentralizowanych finansów (DeFi), umożliwiając użytkownikom udział w różnych działaniach DeFi, takich jak pożyczanie czy yield farming.

Jednak stablecoiny nie są pozbawione wyzwań i zagrożeń. Kwestie takie jak przejrzystość rezerw, ryzyko kontrahentów, ochrona konsumentów, stabilność powiązań i potencjalne manipulacje na rynku wzbudziły obawy zarówno wśród decydentów, jak i uczestników rynku. Rozwiązanie tych problemów poprzez nadzór regulacyjny stało się pilnym priorytetem w celu zapewnienia stabilności i integralności szerszego systemu finansowego.

Rosnąca fala prób regulacyjnych

Szybki wzrost i rosnące znaczenie stablecoinów, w połączeniu z niedawnymi incydentami, takimi jak upadek Terra i FTX , które miały wpływ na szerszą gospodarkę poza przestrzenią DeFi, wzbudziły wzmożoną uwagę rządów na całym świecie.

W Stanach Zjednoczonych agencje regulacyjne są aktywnie zaangażowane w dyskusje dotyczące stablecoinów. Amerykańska agencja Commodity Futures Trading Commission (CFTC) zajęła stanowisko, kategoryzując niektóre stablecoiny, takie jak Tether, jako towary i podkreślając potrzebę nadzoru regulacyjnego. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (The Securities and Exchange Commission – SEC) również ściśle monitoruje stablecoiny, aby ustalić, czy spełniają one definicję papierów wartościowych, co poddałoby je dodatkowym regulacjom. Ponadto Rezerwa Federalna wyraziła obawy dotyczące potencjalnego wpływu stablecoinów na system finansowy i wezwała do zapewnienia jasności przepisów i zabezpieczeń. Niektórzy prawodawcy rozważają nawet wprowadzenie specjalnych przepisów regulujących stablecoiny.

Tymczasem Unia Europejska (UE) uznała potrzebę zharmonizowanego podejścia do regulacji stablecoinów. Komisja Europejska zaproponowała kompleksowe ramy regulacyjne znane jako rozporządzenie w sprawie rynków aktywów krypto (Markets in Crypto-assets – MiCA). MiCA ma na celu ustanowienie jasnych zasad dla emitentów stablecoinów, zapewniając przejrzystość, ochronę inwestorów i integralność rynku. Wprowadza również system licencjonowania emitentów stablecoinów, poddając ich surowym wymogom regulacyjnym. Podejście UE ma na celu stworzenie równych warunków działania i zapewnienie pewności prawnej operatorom stablecoinów we wszystkich państwach członkowskich.

W skali międzynarodowej organy regulacyjne współpracują w celu rozwiązania problemu transgranicznego charakteru stablecoinów. Rada Stabilności Finansowej (Financial Stability Board – FSB), międzynarodowy organ składający się z organów regulacyjnych i banków centralnych, monitoruje potencjalne zagrożenia stablecoinów dla globalnej stabilności finansowej. Zalecenia FSB podkreślają potrzebę skutecznych regulacji i nadzoru, zajmujących się takimi kwestiami, jak przeciwdziałanie praniu pieniędzy (anti-money laundering – AML) i zwalczanie finansowania terroryzmu (combating the financing of terrorism – CFT). Międzynarodowa Organizacja Komisji Papierów Wartościowych (International Organization of Securities Commissions – IOSCO), wraz z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW) i Bankiem Światowym, jest również aktywnie zaangażowana w opracowywanie globalnych standardów regulacji stablecoinów, aby zapewnić spójny nadzór w różnych jurysdykcjach.

Uzasadnienie prób regulacyjnych

Rosnące zainteresowanie organów regulacyjnych i próby ustanowienia kompleksowych ram dla stablecoinów wynikają z kilku kluczowych przesłanek. Podkreślają one potrzebę sprostania wyjątkowym wyzwaniom, jakie stwarzają stablecoiny i zapewnienia ochrony stabilności finansowej, praw konsumentów i suwerenności monetarnej.

Organy regulacyjne kierują się obawami dotyczącymi kontroli finansowej i stabilności tworzonej przez rządy i banki narodowe. Stablecoiny, ze względu na swoją potencjalną skalę i adaptację, mogą zakłócać tradycyjne systemy finansowe i wpływać na transmisję polityki pieniężnej, stabilność finansową i kontrolę nad walutami krajowymi. Biorąc pod uwagę ich transgraniczny charakter i zaangażowanie różnych instytucji finansowych oraz uczestników rynku, niepowodzenie lub zakłócenie funkcjonowania stablecoinów może mieć konsekwencje systemowe. Upadek Terry i jej stablecoina, TerraUSD (UST), w 2022 r. posłużył jako przestroga, wyraźnie przypominając o potencjalnych konsekwencjach awarii stablecoinów i powiązanego z nimi ekosystemu. Aby ograniczyć to ryzyko, organy regulacyjne dążą do wdrożenia mechanizmów nadzoru, wymogów kapitałowych i ram zarządzania ryzykiem.

Kolejną siłą napędową prób regulacyjnych jest ochrona interesów konsumentów. Ponieważ stablecoiny są często używane jako środek wymiany i przechowywania wartości, ochrona praw konsumentów, prywatności i danych ma kluczowe znaczenie. Organy regulacyjne dążą do ustanowienia wymogów dotyczących przejrzystości, standardów ujawniania informacji oraz mechanizmów przeciwdziałania oszustwom i zagrożeniom cybernetycznym związanym ze stablecoinami.

Ponadto suwerenność monetarna rządów jest zagrożona w związku z powszechnym przyjęciem stablecoinów. Rosnąca akceptacja i wykorzystanie stablecoinów wywołało pytania o autorytet i kontrolę banków centralnych nad polityką pieniężną. Stablecoiny, dzięki swojej zdolności do funkcjonowania jako środek wymiany i przechowywania wartości, mogą potencjalnie rzucić wyzwanie tradycyjnej roli banków centralnych w kontrolowaniu waluty danego kraju i zarządzaniu nią. W krajach, w których stablecoiny zyskują znaczną popularność i są szeroko stosowane w transakcjach, wpływ i kontrola banków centralnych nad polityką pieniężną może zostać osłabiona. Banki centralne od dawna odgrywają kluczową rolę w regulowaniu podaży pieniądza, zarządzaniu inflacją i stabilizowaniu gospodarki poprzez wdrażanie narzędzi polityki pieniężnej. Podczas gdy rzeczywista skuteczność takiej polityki pozostaje przedmiotem dyskusji, powszechne przyjęcie stablecoinów, które działają poza tradycyjnym systemem bankowym i nie podlegają tym samym regulacjom i nadzorowi, może potencjalnie zagrozić wdrażaniu tych środków polityki pieniężnej.

Implikacje zwiększonej regulacji

Zacieśniający się nadzór regulacyjny nad stablecoinami ma poważne implikacje dla różnych udziałowców, w tym ich emitentów, użytkowników, instytucji finansowych i szerszego ekosystemu finansowego.

Jedną z istotnych konsekwencji zwiększonej regulacji jest utrudnianie dostępu do stablecoinów i usług finansowych niedostatecznie rozwiniętym populacjom. Z kolei jedną z kluczowych zalet stablecoinów jest ich potencjał do wspierania integracji finansowej poprzez zapewnianie dostępu do płatności cyfrowych i usług finansowych populacjom bez systemów bankowych lub mającym je słabo rozwinięte. Jeśli jednak wymogi regulacyjne staną się zbyt uciążliwe lub kosztowne zarówno dla emitentów stablecoinów, jak i dla użytkowników, może to ograniczyć ich zdolność dotarcia do tych zmarginalizowanych społeczności i zniechęcić potencjalnych użytkowników, uniemożliwiając tym samym postęp w kierunku większej integracji finansowej.

Inną implikacją jest potencjalna zmiana w zakresie konkurencyjności. Zwiększona regulacja może faworyzować większych i bardziej ugruntowanych graczy, którzy mają zasoby i możliwości, aby spełnić wymagania regulacyjne. Może to prowadzić do koncentracji władzy i dominacji na rynku, ograniczając wejście na rynek innowacyjnych i mniejszych graczy, którzy mogą mieć trudności z przestrzeganiem obciążeń regulacyjnych. Taki scenariusz może stłumić konkurencję i ograniczyć potencjalne korzyści płynące ze zróżnicowanego i dynamicznego ekosystemu stablecoinów.

Ponadto zwiększona regulacja może wprowadzić bariery dla transakcji transgranicznych i interoperacyjności. Stablecoiny mają potencjał ułatwiania wydajnych i tanich transakcji transgranicznych, pokonując ograniczenia tradycyjnych systemów bankowych. Jeśli jednak wymogi regulacyjne różnią się znacznie w poszczególnych jurysdykcjach, może to utrudniać interoperacyjność i płynny przepływ stablecoinów na całym świecie. Biorąc to pod uwagę, osiągnięcie globalnego konsensusu w sprawie regulacji stablecoinów jako transgranicznych rozwiązań jest ogromnym wyzwaniem. Ta trudność wynika z połączenia sprzecznych interesów, zróżnicowanej sytuacji ekonomicznej między narodami, istniejącej infrastruktury i długotrwałej dominacji już funkcjonujących międzynarodowych systemów transferów, takich jak SWIFT.

Równie istotny jest fakt, że zaostrzanie przepisów potencjalnie koliduje z podstawowymi zasadami krypto i stablecoinów. Pierwotny etos decentralizacji, prywatności i dezintermediacji („odpośredniczenia”), który leży u podstaw tych zasobów cyfrowych, może być sprzeczny z potrzebą nadzoru regulacyjnego i zgodności. Znalezienie równowagi między zachowaniem podstawowych wartości krypto a zapewnieniem zgodności z przepisami będzie stanowić kolejne wyzwanie dla organów regulacyjnych i uczestników branży.

Perspektywy i wnioski

Zakres regulacji dla stablecoinów szybko ewoluuje, ponieważ rządy na całym świecie zmagają się z wyzwaniami, jakie stwarzają te aktywa cyfrowe. Organy regulacyjne aktywnie angażują się w dyskusje, dążąc do ustanowienia kompleksowych ram dotyczących zagrożeń związanych ze stabilnością, ochroną inwestorów i suwerennością monetarną. Chociaż ich celem jest ustanowienie solidnych podstaw regulacyjnych dla stablecoinów, znalezienie właściwej równowagi między innowacjami a regulacjami pozostaje kluczowe; zbyt uciążliwe przepisy mogą hamować innowacje i zniechęcać do rozwoju tej obiecującej technologii.

Ponadto organy regulacyjne muszą uznać potencjalne korzyści płynące ze stablecoinów, takie jak zwiększona integracja finansowa i efektywność transakcji transgranicznych. W rzeczywistości niektóre rządy wykorzystują możliwości oferowane przez waluty cyfrowe i aktywnie badają rozwój cyfrowych walut banków centralnych (CBDC) jako regulowanej alternatywy dla stablecoinów. CBDC mogą zapewnić kontrolowaną i regulowaną opcję waluty cyfrowej, która łączy zalety stablecoinów z nadzorem i autorytetem banków centralnych. W tej chwili 11 krajów oficjalnie wydało własne CBDC. Są to: Jamajka, Bahamy, Anguilla, Saint Kitts i Nevis, Montserrat, Antigua i Barbuda, Dominika, Saint Lucia oraz Saint Vincent i Grenadyny.

Chiny podejmują proaktywne działania w zakresie rozwoju i promocji własnej waluty cyfrowej banku centralnego (central bank digital currency – CBDC), znanej jako cyfrowy juan lub e-CNY. Cyfrowy juan zyskał znaczną popularność i jest wykorzystywany w różnych sektorach, w tym w handlu detalicznym, transporcie i wypłacaniu wynagrodzeń pracownikom publicznym. Chiny aktywnie współpracują również z innymi rządami w celu zbadania możliwości stworzenia transgranicznego systemu płatności opartego na e-CNY. Aby dowiedzieć się więcej o e-CNY i jego wpływie na rynek kryptograficzny, kliknij tutaj.

Podsumowując, zaostrzające się przepisy dotyczące stablecoinów odzwierciedlają rosnącą potrzebę rządów i organów regulacyjnych, by sprostać wyjątkowym wyzwaniom i zagrożeniom związanym z tymi zasobami cyfrowymi. Nie trzeba dodawać, że do wprowadzenia CBDC i zwiększonej regulacji należy podchodzić z ostrożnością. Dla organów regulacyjnych, uczestników branży i decydentów kluczowe znaczenie ma współpraca i osiągnięcie równowagi, która sprzyjać będzie innowacjom, zapewni stabilność finansową oraz będzie promować sprzyjające włączeniu społecznemu i zrównoważone systemy finansowe.

Zastrzeżenie: Opinie wyrażone w tym artykule mają charakter wyłącznie informacyjny. Nie stanowi on wyrazu poparcia dla żadnego z omawianych produktów i usług ani porady inwestycyjnej, finansowej lub handlowej. Przed podjęciem decyzji inwestycyjnych należy zasięgnąć opinii wykwalifikowanych specjalistów.